علیرضا زائری‌نیا که ۱۵ سال دارد و از پنج سالگی ژیمناستیک را آغاز کرده و اکنون عضو تیم ملی نوجوانان ایران است، ورزش را به‌گونه‌ای با علاقه و قوت دنبال می‌کند که مزه شیرین قهرمانی را از کودکی چشیده است.
عقل سالم در بدن سالم است. بسیاری از کودکان و نوجوانان فقط در اوقات فراغتشان ورزش می‌کنند اما اگر عادت کنیم هر روز یک برنامه‌ی ورزشی داشته باشیم حتما شادتر و سرحال‌تر خواهیم بود.
البته برخی هم مانند علیرضا زائری‌نیا که ۱۵ سال دارد و از پنج‌سالگی ژیمناستیک را آغاز کرده است و اکنون عضو تیم ملی نوجوانان ایران است، ورزش را به گونه‌ای با علاقه و قوت دنبال می‌کنند که مزه‌ی شیرین قهرمانی را از کودکی می‌چشند.
با این قهرمان نوجوان گفت‌وگویی داشتیم که می‌خوانید.
مدال‌های رنگارنگ
با نظر پدر و مادرم و با توجه به اینکه بدنم انعطاف زیادی داشت، ورزش ژیمناستیک را به‌عنوان دروازه‌ی ورود به رشته‌های دیگر انتخاب کردم اما به‌‌دلیل علاقه، آن را ادامه دادم.
نخستین مدالم را وقتی ۶ سال داشتم در مسابقات باشگاه‌های مشهد کسب کردم و به‌عنوان نفر اول مدال طلا گرفتم. از کلاس دوم دبستان هرسال در مسابقات انتخابی ناحیه و استان شرکت کردم و چندین مدال طلا و نقره و برنز از آن دوران دارم.
اما نخستین‌بار، سال ۹۵ کلاس چهارم دبستان بودم که در مسابقات آموزشگاه‌های کشور در سنندج یک مدال طلا در دارحلقه و یک مدال نقره در بارفیکس گرفتم. سپس کلاس پنجم در دارحلقه نفر سوم کشور و کلاس ششم در دارحلقه نفر اول و در بارفیکس نفر سوم کشور شدم.
کلاس هفتم در حرکات زمینی، مدال طلای کشور را گرفتم و در بارفیکس صاحب مدال برنز شدم. در مسابقات نوجوانان ایران هم یک مدال نقره در دارحلقه، یک مدال نقره در بارفیکس و یک مدال برنز در حرکات زمینی کسب کردم.
همان سال به اردوی تیم ملی نوجوانان ایران دعوت شدم و ۳ دوره در اردوی تیم ملی نوجوانان شرکت کردم. سال ۹۹ هم به علت همه‌گیری کرونا مسابقات جوانان ایران به صورت آنلاین برگزار شد و من صاحب مدال نقره در دارحلقه شدم و باز هم به اردوی تیم ملی جوانان ایران راه پیدا کردم.
حس غرور و قدرت
پیروزی، برایم حس غرور و قدرت به همراه دارد، زیرا یک ژیمناست هر روز دست‌کم ۳ ساعت تمرین می‌کند تا قهرمان شود و روی سکو رفتن، بهترین پاداش برای زحمت‌های اوست.
به همین دلیل، نخستین مدال کشوری که گرفتم خیلی برایم ارزشمند بود زیرا برای رسیدن به آن خیلی زحمت کشیده بودم و نخستین واکنشم در برابر این پیروزی این بود که به آغوش مربی‌ام رفتم و او را محکم بغل کردم.
ورزش و درس با هم
در مدرسه همیشه جزو شاگردان ممتاز بوده‌ام و در دوره‌ی متوسطه‌ی اول تاکنون معدلم ۲۰ بوده است. کلاس زبان هم می‌روم. در دوران ابتدایی هم عضو گروه سرود مدرسه بودم و در سطح ناحیه و استان مقام دارم.
در طرح جابربن‌حیان در کلاس سوم دبستان نیز به‌عنوان طرح برتر استان برگزیده شدم که همه‌ی این پیروزی‌ها را مدیون لطف خداوند و توجه و یاری پدر و مادرم و معلم‌ها و مربی‌هایم به‌ویژه آقایان سیدعلی حسینی و احمد سالاری هستم و از آن‌ها سپاسگزارم.
پیش به سوی آینده‌ی روشن
با وجود همه‌ی موانع تلاش می‌کنم در کنار تحصیلات عالی، ورزشم را هم ادامه دهم تا بتوانم در سطح آسیا و جهان مدال کسب کنم. از دوستان هم‌سن‌وسالم هم می‌خواهم همیشه به تلاش خود برای رسیدن به هدفشان ادامه دهند و ناامید نباشند.
همیشه راهی هست و خدایی که در همین نزدیکی است تلاش ما را خواهد دید و به نتیجه خواهد رساند.